• SUBSCRIBE
  • FACEBOOK
  • TWITTER

Co robić, aby móc uniknąć problemów z komputerem?

Posted by admin Posted on gru - 29 - 2025 Możliwość komentowania Co robić, aby móc uniknąć problemów z komputerem? została wyłączona

Tagi: , , , , , , , , , , , , ,

Co zrobić, aby uniknąć kłopotów z komputerem?

Obecnie niemal każdy człowiek ma komputer. To dobrze, lecz przecież nie możemy myśleć, że we wszystkich przypadkach ludzie bardzo dobrze wiedzą, co należy robić, aby bez żadnego problemu korzystać ze sprzętu komputerowego. Zwłaszcza bardzo dużym zagrożeniem dla bezpieczeństwa są przeróżne wirusy. Tych wirusów jest wiele, więc należy uważać. Bez cienia wątpliwości czymś istotnym jest to, aby w żadnym razie nie myśleć, że choćby przyjmowanie danych od tych osób, których nie znamy jest w porządku.
W końcu zapewne korzystamy z choćby bankowości internetowej, więc jeśli będziemy mieć dużego pecha, zauważymy, że nasze konto zostało wyzerowane. Nie jest to rzadkie zjawisko. Oczywiście warto również wiedzieć, że we wszystkich przypadkach wymagane jest posiadanie oprogramowania antywirusowego. Dzięki właśnie stosowaniu antywirusa, znacząco zwiększamy własne szanse na to, że bez żadnego problemu damy sobie ze wszystkim radę. A w końcu bardzo często ludzie sądzą, iż za to koniecznie się płaci. Generalnie nie ma żadnego problemu z zadbaniem o swój komputer. Jednakże trzeba bardzo uważać.

1. http://karinkleinen.de

2. http://ladenbau-troempert.de

3. http://lars-lischke.de

4. http://lkg-gebirge.de

5. http://mein-weinreich.de

Categories: Artykuły Sponsorowane

Comments are closed.

  • Zmiana nawyków to jeden z najczęściej powtarzanych noworocznych celów. Chcemy zdrowiej jeść, więcej się ruszać, mniej się stresować i lepiej zarządzać czasem. A jednak po kilku tygodniach większość planów rozpływa się w natłoku codzienności. Problem nie polega na braku motywacji, lecz na tym, że próbujemy przeskoczyć z punktu A do punktu B jednym wielkim skokiem, zamiast zbudować prosty, powtarzalny system. Nawyk to zachowanie, które wykonujemy niemal automatycznie w odpowiedzi na określony bodziec. Klasyczny model mówi o trzech elementach: wyzwalacz, rutyna i nagroda. Gdy połączą się w powtarzalny łańcuch, mózg zapisuje schemat i zaczyna go odpalać bez większego wysiłku. To dlatego tak trudno zmienić coś, co przez lata powtarzaliśmy niemal codziennie: włącza się stary autopilot. Pierwszym krokiem do zmiany jest obserwacja. Zamiast od razu wymuszać na sobie nowe zachowanie, spróbuj przez kilka dni notować, kiedy i w jakich okolicznościach uruchamia się niechciany nawyk. Palisz papierosa, gdy jesteś zestresowany? Sięgasz po słodycze, gdy się nudzisz? Odkładasz trudne zadania na później, gdy czujesz lęk przed porażką? Świadomość, co stoi za zachowaniem, jest ważniejsza niż sama siła woli. Kolejny krok to minimalizacja progu wejścia. Zamiast postanawiać „od jutra biegnę 10 kilometrów dziennie”, lepiej ustalić: „codziennie przez 5 minut będę się ruszać”. To brzmi śmiesznie mało, ale właśnie dlatego działa. Mózg nie odczuwa oporu, bo zadanie wydaje się proste. Po kilku minutach często i tak zostajesz dłużej, ale kluczowe jest, że utrwalasz rytm: pojawiam się, wykonuję choćby najmniejszy krok, nie przerywam łańcucha dni. W procesie zmiany nawyków ogromną rolę odgrywa środowisko. Jeśli chcesz mniej jeść słodyczy, ale w szafce kuchennej zawsze leżą czekoladki, polegasz wyłącznie na silnej woli. Gdy jednak zastąpisz je owocami, wodą i zdrowymi przekąskami, łatwiej dokonać dobrego wyboru. Zamiast obwiniać się za brak charakteru, warto zaprojektować otoczenie tak, aby „dobry” nawyk był łatwiejszy, a „zły” – trudniejszy. W środku tej układanki znajduje się jednak coś jeszcze – twoja osobista motywacja. Nie ta powierzchowna, w stylu „chcę wyglądać lepiej na wakacjach”, tylko głębsze „po co”: chcę mieć więcej energii, by bawić się z dziećmi; chcę, by moje ciało mnie wspierało, a nie ograniczało; chcę dożyć starości w możliwie dobrej formie. Gdy wiążesz nawyk z wartościami, a nie z presją otoczenia, rośnie szansa, że będziesz mu wierny także wtedy, gdy zewnętrzne bodźce znikną. Warto stworzyć dla siebie prostą mentalną przestrzeń na zmianę, coś w rodzaju osobistego centrum dowodzenia – wewnętrzną strefa użytkownika w której zapisujesz najważniejsze priorytety, postępy i refleksje. Może to być fizyczny notes, tablica korkowa nad biurkiem albo cyfrowy dziennik, w którym codziennie robisz krótkie podsumowanie. Celem nie jest perfekcyjne raportowanie, lecz stały kontakt z tym, dokąd idziesz i dlaczego. W takiej przestrzeni możesz zapisywać małe zwycięstwa: dzień bez słodyczy, krótki trening mimo zmęczenia, rozmowa, którą od dawna odkładałeś. Te drobne sukcesy składają się na nową tożsamość: z osoby „która próbuje” w osobę „która tak żyje”. To jeden z najważniejszych sekretów trwałej zmiany: zamiast zmuszać się do konkretnych działań, budujesz przekonanie „jestem kimś, kto dba o siebie i swoje granice”. Trzeba też pogodzić się z tym, że potknięcia są nieuniknione. Zamiast dramatyzować: „znowu mi się nie udało”, warto przyjąć podejście badawcze: „co się wydarzyło, że dziś wróciłem do starego nawyku?”. Może był to wyjątkowo stresujący dzień, może zarywasz noce i organizm domaga się szybkiej energii, może ktoś przekroczył twoje granice, a ty nie potrafiłeś zareagować inaczej niż sięgając po ulubioną ucieczkę. Wnioski z takich sytuacji są bezcenne. Dobrym wsparciem jest także otoczenie. Kiedy mówisz bliskim o swoich planach i prosisz o konkretną formę wsparcia, szansa na sukces rośnie. Nie chodzi o kontrolę, lecz o życzliwą obecność: partner, który pójdzie z tobą na spacer zamiast namawiać na kolejny odcinek serialu; przyjaciel, z którym wspólnie zapiszesz się na zajęcia sportowe; współpracownik, z którym ustalisz, że w określonych godzinach nie przeszkadzacie sobie nawzajem. Z czasem odkryjesz, że najtrudniejsze jest nie samo wykonywanie nowego nawyku, lecz pojawienie się w danym miejscu o danej porze: wyjście z domu, założenie stroju sportowego, otwarcie dokumentu, nad którym masz pracować. Jeśli znów myślimy w kategoriach minimalnego kroku, celem nie jest „przebiec 5 kilometrów”, ale „założyć buty i wyjść na zewnątrz”. Reszta często dzieje się sama. Zmiana nawyków nie jest jednorazowym projektem, który kiedyś „się skończy”. To raczej proces nieustannego dopasowywania życia do tego, co dla ciebie ważne. Im częściej zadajesz sobie pytanie „czy to, co robię dziś, zbliża mnie do życia, jakiego chcę?”, tym łatwiej zauważyć, kiedy autopilot znowu przejmuje kontrolę. A gdy już umiesz to dostrzec, jesteś o krok od tego, by spokojnie przełączyć się na nowy tor.